Nooit meer lezen?
Hartje van ...
Dennis Kemperman
I am:
A BOOKJUNKIE
Wie ben je?
Ik ben Dennis Kemperman, trotse Utrechter, hardloper, semi-professioneel Netflixer en liefhebber van schrijven, lezen, fotograferen en filmen, films, reizen en mensen!
Wat doe je?
Ik ben redacteur en contentspecialist bij Bibliotheek Rotterdam. Voor de bibliotheek houd ik me voornamelijk bezig met website en social media. Daarnaast heb ik mijn eigen bedrijf in journalistiek en communicatie.
Waar gaat je hart sneller van kloppen?
Van héél veel. Ik ben namelijk in veel verschillende dingen geïnteresseerd. Maar boven alles in mensen en de verhalen die zij hebben. En in persoonlijke ontwikkeling, ik word heel blij van nieuwe, toffe dingen leren. Op werkgebied gaat mijn hart sneller kloppen van (online) content, video en het samen met mijn collega’s vertellen van het verhaal van de, vind ik, prachtige organisatie waar we voor werken.
Would you rather?
Nooit meer lezen of nooit meer bij de bibliotheek werken?
Wow, jullie weten de vragen wel te bedenken. Vanaf het moment dat ik kon lezen, verslind ik boeken, fictie maar nog vaker non-fictie. En ik kan me eigenlijk geen leven zonder lezen voorstellen. Bij de bibliotheek werk ik pas een jaar, maar ik heb het enorm naar mijn zin. Uhmmm… mag ik passen op deze?
Liever altijd een halfuur te laat of altijd een anderhalf uur te vroeg?
Een half uur te laat, absoluut! Ik heb een hekel aan wachten. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn wandelingetjes naar het treinstation zo uitgestippeld dat ik zelden meer dan twee minuten voor vertrek in de trein zit. Bij nader inzien denk ik dat ik toch wat vaker eerder moet vertrekken, dat zou me wel wat meer rust geven haha. Maar over het algemeen dus een half uur te laat, al blijven er uitzonderingen.
Wat heeft u liever?
Een goed verhaal waar niemand naar luistert
Of een slecht verhaal waar iedereen naar luistert
Da’s een moeilijke. Toch wel het eerste, denk ik. Al luistert er niemand, dan heb ik in elk geval zelf nog lol aan het verhaal!
Wat heeft u liever?
Benen zo lang als je vingers?
Of vingers zo lang als je benen?
Vingers zo lang als mijn benen. Dan hoef ik niet zo ver te reiken om bij dingen te kunnen.
Altijd de waarheid moeten vertellen of altijd moeten liegen (echt altijd)?
Sowieso probeer ik altijd eerlijk te zijn, al vertel ik net als iedereen ook wel eens een leugentje om bestwil. Dat kan soms heel handig en goed zijn, dus het lijkt me lastig als je dat niet meer kunt. Maar van altijd liegen word je natuurlijk al helemaal niet gelukkig! Dus altijd de waarheid vertellen!
